Walerian Meysztowicz (1893-1982). Urodził się w Pojościu na Litwie Kowieńskiej. Podczas I wojny światowej służył na froncie rosyjskim, uczestniczył też w wojnie 1920 r., za udział w której został uhonorowany Krzyżem Virtuti Militari. W 1924 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1936 r. był profesorem prawa kanonicznego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a od 1932 r. radcą kanonicznym Ambasady Polskiej przy Stolicy Apostolskiej. Wybuch II wojny światowej zaskoczył go w Rzymie. Udało mu się przedostać do Wilna, skąd ze swym 13. pułkiem ułanów wyruszył na front. W chwili napaści sowieckiej pułk został wyparty na Litwę, gdzie ksiądz Meysztowicz zastał szukające go telegramy z Rzymu, dokąd wkrótce się udał. Całą wojnę spędził w Watykanie. Pracował w Archiwum Watykańskim. Był inicjatorem powstania i prezesem Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie. Urządzał odczyty i wydawał czasopismo "Ante-murale". Był kanonikiem Bazyliki św. Piotra, protonotariuszem apostolskim i infułatem. Zmarł w Rzymie.Gawędy o czasach i ludziach to zbiór wspomnień autora, w których opisał on dzieje rodzinnej Kowieńszczyzny i współczesne sobie wydarzenia na przestrzeni stulecia. Skromny tytuł nie oddaje w pełni wartości tej książki obejmującej kilkadziesiąt wspomnień-biogramów różnych osób, które autor miał okazję poznać w swoim długim i bogatym życiu. Dziesiątki sag szlacheckich, setki postaci, tysiące szczegółów, umiejscowionych w konkretnych okresach i scenerii wszystko to stanowi doskonałe źródło wiedzy dla historyków, ale też dla czytelników chcących poznać niezwykłą atmosferę tamtych czasów i świat, który przeminął.
